Metody wykorzystywane w terapiach prowadzonych na terenie Poradni

Metoda Knill’ów

Jest to metoda pracy terapeutycznej, która:

rozwija świadomość własnego ciała,
wzmaga aktywność dzieci,
daje poczucie bezpieczeństwa,
rozwija kontakt wzrokowy i dotykowy z dzieckiem.

Stosuje się po to, aby:

aby pobudzić do aktywności,
aby ułatwić kontakt z dzieckiem (dotykowy i wzrokowy),
aby ułatwić poznanie własnego ciała.

Przeznaczona jest dla dzieci, które:

mają problemy z komunikacją,
mają problemy z ruchami swojego ciała,
mają problem z nabywaniem i doświadczaniem informacji o sobie.

Masaż ciała metodą Shantala dla dzieci i niemowląt

W specjalistyczny sposób masując ciało dziecka, pozwalamy mu doświadczyć różnych jego części. Jest to tym ważniejsze, im mniejsze możliwości ruchowe posiada dziecko. Dlatego też metoda ta stosowana jest dla dzieci najmłodszych a także dla dzieci o bardzo zaburzonym rozwoju.

Terapia integracji sensorycznej

Poprzez integrację sensoryczną rozumiemy organizację odbieranych danych (bodźców) zmysłowych dokonywaną przez mózg dla wytworzenia odpowiedzi adaptacyjnych na odbierane bodźce. Zmysły dostarczają informacji o fizycznej kondycji naszego ciała i warunkach otoczenia wokół nas. Celem postępowania terapeutycznego w integracji sensorycznej jest poprawienie jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej, co stanowi podstawę do wytworzenia odpowiedniej reakcji adaptacyjnej.

Trening autogenny Schulza

Trening pozwala na osiągniecie nawet bardzo głębokiej relaksacji – rozluźnienie mięśni, spowolnienie pracy serca, wyrównanie oddechu, skupienie na wewnętrznych doznaniach zamiast na bodźcach zewnętrznych – przynosi efekt przeciwstawny stresowi, pozwala na wyciszenie i uspokojenie.

Metoda Ruchu Rozwijającego W.Sherborne.

Metoda Ruchu Rozwijającego (MRR) została stworzona przez Weronikę Sherborne, nauczycielkę wychowania fizycznego, tańca i ruchu.

Głównym założeniem Metody Ruchu Rozwijającego jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju ruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju.

Doświadczenia ruchowe rozwijają dwa aspekty świadomości: świadomości siebie i innych. Wpływa to korzystnie na samoakceptację, pozwala zyskać większą pewność siebie w sferze fizycznej i emocjonalnej. Świadomość innych to kolejny etap uczenia się budowania zaufania i pozytywnych relacji z ludźmi. Celem nadrzędnym zajęć MRR jest zatem zaspokajanie tych potrzeb.

Metoda Dobrego Startu (MDS) M.Bogdanowicz.

Metoda Dobrego Startu opracowana została w latach 60- tych na wzorach francuskich metody Le Bon Depart Thea Bugnet, przez Martę Bogdanowicz.

Jest to metoda słuchowo- wzrokowo- ruchowa, w której istotną role odgrywają trzy elementy: element słuchowy- piosenka, element wzrokowy- wzory graficzne, element ruchowy- wykonywanie ruchów w czasie odtwarzania wzorów graficznych, zharmonizowanych z rytmem piosenki.

Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno- ruchowego, a także kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie i przestrzeni. Założeniem metody jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałanie miedzy tymi funkcjami czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Ćwiczenia prowadzą do większej harmonii rozwoju psychoruchowego: wyższego poziomu rozwoju i współdziałania funkcji intelektualnych (mowy, myślenia) i instrumentalnych (spostrzeżeniowo- ruchowych). Sprzyjają również prawidłowemu wykonywania czynności ruchowych we właściwym czasie i przestrzeni, w harmonii z czynnościami poznawczymi, w tym językowymi.

Dziecięca matematyka E.Gruszczyk- Kolczyńskiej.

Celem metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych. Osobiste doświadczenia dziecka stanowią budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność i uczyć pokonywać trudności. W trakcie tych doświadczeń dziecko uczy się słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to co ważne.

Program edukacji matematycznej ujmuje kręgi tematyczne, które uwzględniają stopniowanie trudności i prawidłowości rozwoju dziecka. Praktyczne ćwiczenia pomagają kształtować m.in.:

orientację przestrzenną,
umiejętność skupiania uwagi na prawidłowościach i korzystania z nich w różnych sytuacjach,
umiejętności liczenia oraz dodawania i odejmowania (liczenia konkretnych przedmiotów, liczenie na palcach, liczenie w pamięci),
umiejętność klasyfikowania i tworzenia pojęć,
pojęcia geometryczne,
odporność emocjonalną,
zdolności do wysiłku umysłowego.

Metoda pedagogiki zabawy.

Metoda ta powstała na bazie doświadczeń austriackich pedagogów i ich tzw. Spielpedagogik, która to powstała w latach 90. XX wieku i została przeniesiona na grunt polski. Metoda ta opiera się na rozumieniu terminu „zabawa”, pojmowanego jako czynność dającą przyjemność, wyzwalającą kreatywność, zaspokajającą różne potrzeby, pozwalającą na poznanie nowych wartości, zdobycie wiedzy. Pedagogika zabawy wykorzystuje szeroki wachlarz metod i zabaw (rozluźniających, ruchowych, twórczych- taniec, śpiew, plastyka ciała, drama) pobudzających do aktywności, przeżyć, nawiązania kontaktu, współpracy, samoświadomości.

Elementy Metody M.Montessori.

Podstawową formą metody jest zabawa i indywidualne zdobywanie doświadczeń przez dziecko. Pozwala na zorganizowanie przejścia od zabaw dziecięcych do elementów pracy. Opiera się na tym, co interesuje dziecko, pobudza jego ciekawość, sprawia mu satysfakcję, a tym samym prowadzi do sukcesu. Praca metodą Montessori pomaga w pełni wykorzystać potencjał rozwojowy dzieci zarówno harmonijnie rozwijających się, jak i potrzebujących dodatkowego wsparcia rozwoju.

Cele pracy:

wspieranie indywidualnego rozwoju dziecka,
porządkowanie bodźców, doznań i doświadczeń,
kształcenie percepcji (wielozmysłowe doświadczanie),
rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej i przestrzennej,
ćwiczenie motoryki małej i dużej (precyzja ruchów),
kształtowanie pojęć kluczowych do opisywania otaczającego świata,
kształtowanie umiejętności komunikacyjnych

Metoda kinezjologii edukacyjnej Paula Dennisona.

Kinezjologia edukacyjna określana jest często mianem „gimnastyki mózgu”. To metoda, która polega na wykorzystaniu ruchów ciała do wspomagania procesów uczenia się. Odpowiednie ruchy ciała służą przede wszystkim stymulowaniu obu półkul mózgowych i tworzeniu nowych połączeń nerwowych oraz aktywizowaniu myślenia.

Ćwiczenia wspierają m.in.: rozwój motoryki dużej i małej, pamięci, koncentracji, orientację przestrzenną oraz koordynują pracę narządu wzroku.

Elementy Metody zabawy niedyrektywnej V. Axline.

Metoda zabawy niedyrektywnej opracowana została przez V. Axline, uczennicę Carla R. Rogersa. W Polsce zabawę niedyrektywną, jako formę terapii stosowały: Hanna Olechnowicz, Małgorzata Kościelska, Magdalena Grodzka.

Niedyrektywność jest formą terapii lub stylem kontaktu z dzieckiem, który może być wykorzystany przez rodziców lub nauczycieli. Kluczem do zabawy niedyrektywnej jest akceptacja dziecka, podążanie za jego motywacją i inicjatywą oraz powstrzymywanie się od oceniania i wydawania poleceń.

Celem podejścia niedyrektywnego jest nawiązywanie wartościowego kontaktu z dzieckiem i budowanie relacji pełnej zaangażowania, szacunku i uważności. Dorosły powstrzymuje się od oceniania dziecka na rzecz obdarzania uwagą niewartościującą.

Zabawa niedyrektywna:

mobilizuje do samodzielnego podejmowania decyzji,
uczy kreatywności i posiadanie własnej opinii,
uczy samodzielnego radzenia sobie i rozwiązywania problemów,
w naturalny sposób uczy budowania relacji społecznych.

Elementy Metody M.Frostig i D.Horne.

M.Frostig opracowała program „Wzory i obrazki”, składający się z trzech zeszytów. W ćwiczeniach znajdują się zadania: kształtujące koordynację wzrokowo-ruchową, rozwijające orientację w stosunkach przestrzennych oraz integrujące zdolności percepcyjne. Większą część pracy stanowią zadania z użyciem ołówka i papieru, jednak poprzedzone są one ćwiczeniami wstępnymi, które mają pobudzić ciało do aktywności podczas rysowania. Do ćwiczeń tych zaliczamy m.in. zabawy z wykorzystaniem lustra, elementy gimnastyki, zabawy manipulacyjne, zabawy paluszkowe itp. Ćwiczenia te prowadzone są równolegle z ćwiczeniami zawartymi w zeszytach ćwiczeń.

Gry i zabawy ogólnorozwojowe.

Gry i zabawy mają służyć wszechstronnemu rozwojowi osobowości dziecka poprzez oddziaływanie na różne sfery jego aktywności poznawczej. Materiał dydaktyczno- terapeutyczny ma na celu rozwijanie zdolności psychoruchowych, w tym:

percepcji wzrokowej (spostrzeganie, pamięć, koordynacja wielozmysłowa),
percepcji słuchowej (słuch fonematyczny, analiza i synteza słuchowa, pamięć słuchowa i słowna),
mowy i myślenia,
sprawności ruchowej i grafomotorycznej,
orientacji przestrzennej i kierunkowej.

Zajęcia ogólnorozwojowe mają więc na celu wspomaganie wszechstronnego rozwoju dziecka poprzez usprawnianie i korygowanie zaburzonych funkcji, utrwalanie nabytych umiejętności i nawyków, tak aby osiągnęło, zgodnie ze swoimi psychofizycznymi możliwościami, rozwój społeczny i intelektualny umożliwiający mu w przyszłości samodzielnie lub prawie samodzielne funkcjonowanie działanie i rozwiązywanie problemów.

Zajęcia w Sali Doświadczania Świata.

Sala Doświadczania Świata jest to specjalnie wyodrębnione pomieszczenie wyposażone w różnego rodzaju urządzenia stymulujące rozwój zmysłów. Głównym jej celem jest stwarzanie możliwości odbierania nowych bodźców, wzbogacanie doświadczeń oraz miłe spędzanie czasu w atmosferze relaksu. Pobyt w Sali pozwala na chłonięcie, badanie i kontrolowane szerokiego zakresu bodźców zmysłowych w przystępnym otoczeniu. Zwiększa poczucie zaufania i odprężenia, dając możliwość cieszenia się doznaniami zmysłowymi.

W bezpiecznym, wygodnym otoczeniu podstawowe zmysły są pobudzane muzyką, efektami świetlnymi i łagodnymi wibracjami. Stymulacja poszczególnych zmysłów w Sali Doświadczania Świata jest ważnym źródłem rozwoju każdego niepełnosprawnego dziecka gdyż:

zwiększa jego aktywność i motywację do poznawania
zwiększa chęć do nawiązywania kontaktu
wywołuje zadowolenie i poczucie bezpieczeństwa, ułatwia pokonywanie lęku
zwiększa ofertę poznawania różnych bodźców (zwiększa bazę doświadczeń)
zwiększa wrażliwość
poprawia orientację w schemacie ciała oraz w przestrzeni
motywuje do podejmowania aktywności
przyczynia się do nabierania świadomości istnienia i odrębności od otoczenia
doskonali pracę poszczególnych analizatorów
wpływa na rozwój wyższych funkcji – emocjonalnych, społecznych, komunikacyjnych, ruchowych i poznawczych

Cele realizowane w Sali Doświadczania Świata podczas stymulacji zmysłów:

Wzrok:

zyskanie poczucia i świadomości światła,
ćwiczenie koncentracji na bodźcach wzrokowych,
rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej i kierunkowości spostrzegania,
poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowa,
usprawnianie analizy i syntezy wzrokowej,
poszerzanie doświadczeń wzrokowych oraz pamięci wzrokowej.

Słuch:

ćwiczenie umiejętności koncentracji na bodźcach słuchowych,
poszerzanie zasobu doświadczeń słuchowych,
zmniejszanie lęku przed nowymi dźwiękami,
rozwijanie pamięci słuchowej,
stymulowanie koordynacji słuchowo-ruchowej, słuchowo-wzrokowej,
ćwiczenie umiejętności różnicowania dźwięków otoczenia i mowy.

Stymulacja przedsionkowa:

ćwiczenie odpowiedniego napięcia mięśniowego,
rozwijanie poczucia i świadomości ciała,
orientacji w schemacie ciała oraz orientacji w przestrzeni,
poprawianie koncentracji uwagi,
rozwijanie aktywności.

Dotyk:

poszerzenie doświadczeń i rozwijanie zdolności postrzegania,
poprawa orientacji w schemacie własnego ciała,
ćwiczenie zdolności manipulacyjnych,
rozwijanie wrażliwości dotykowej,
rozwój aktywności ruchowej.

Nasza Sala wyposażona jest w :

Kącik Lustrzany z pióropuszem światłowodów, który pozwala skupić uwagę dziecka na samym sobie (swojej mimice, gestykulacji, ruchach), co wpływa na kształcenie u niego świadomości siebie, swego ciała, poszczególnych jego części oraz orientacji w przestrzeni. Dzięki obserwacji siebie zapamiętuje wyraz twarzy przy różnych emocjach, uczy się naśladownictwa.
Projektor gwiezdny- laserowy kosmos, który pozwala osobom patrzącym zrelaksować się i wyciszyć. Najlepsze efekty terapii uzyskuje się włączając podczas projekcji muzykę relaksacyjną.
Łóżko wodne, które pozwala na wykonywanie ruchów m.in. kołysania. Umożliwia odczuwanie własnego ciała przez osoby z wieloraką niepełnosprawnością.
Baldachim światłowodów, służy do stymulacji wzroku – obserwacja zmieniających się kolorów. Doskonale ćwiczy zmysł dotyku – chwytanie, ruszanie, głaskanie światłowodów.
Projektor Mathmos, którego jego podstawowym celem jest uwrażliwianie zmysłu
wzroku na bodźce wizualne, koncentrowanie uwagi dziecka na zmieniających się na ścianie barwach i obrazach, rozwijanie kontroli nad pracą oczu – wyrabianie celowego spojrzenia w określone miejsce, umiejętności wodzenia wzrokiem za poruszającymi się obrazami.
Tor świetlno – dźwiękowy z tablicą kurantów, który ma wpływ na zmysły wzroku (różne kolory), słuchu (różne dźwięki, tony), dotyku. Doskonali koncentrację uwagi (skupianie wzroku na kolorach), sprawność manualną (przyciskanie przycisków), koordynację wzrokowo – ruchową, rozwija równowagę (podczas chodzenia po kolorowych polach).
Tablicę Kolorowa Drabina, która wykorzystywana jest w celu prowokowania wydawania dźwięków oraz poznawania zależności pomiędzy dźwiękiem a wrażeniami wzrokowymi.
Interaktywną kolumnę wodną, która to stymuluje wzrok – dziecko obserwuje zmieniające się barwy i ruch bąbelków. Doskonale stymuluje dotyk – dziecko może przytulać się twarzą lub całym ciałem odczuwając delikatne wibracje. Ma możliwość głaskania, dotykania rękoma, stopami, łapania pojawiających się rybek.
Podświetlane blaty, które służą do stymulacji wzroku i dotyku. Wykorzystuje się żelowe figury geometryczne, litery czy też cyfry. Stymulacja dotyku, to wykorzystanie materiałów sypkich takich jak np. piasek.

Zabawy materiałami nieustrukturowanymi.

Rozwój zmysłu dotyku jest niezwykle istotny dla harmonijnego rozwoju psychoruchowego dziecka. Dotyk to jedno z pierwszych doznań doświadczanych przez człowieka po urodzeniu, we wczesnym okresie życia stanowi bardzo ważną formę kontaktu z otoczeniem, pomaga budować poczucie bezpieczeństwa, odgrywa dużą rolę w poznawaniu własnego ciała i świata zewnętrznego.

Stymulowanie rozwoju zmysłu dotyku odbywa się m.in. poprzez:

dostarczanie dziecku zróżnicowanych zabawek pod względem kształtu, faktury, wielkości,
rozpoznawanie i porównywanie faktur, grubości, ciężkości, gładkości i szorstkości i innych cech dotykowych,
zabawa z wykorzystaniem materiałów sypkich, nieustrukturowanych, poznawanie różnych konsystencji (ziarna, masy, kasztany, żołędzie, piasek, masa solna, itd.),
ćwiczenia poznawania małych przedmiotów w małej przestrzeni- usprawnianie chwytu,
wykorzystanie zabawek rozwijających sprawność dotykową, służące usprawnianiu manualnemu i zachęcające do eksploracji oraz do oburęcznej koordynacji (dobieranki i skrzynki dotykowe, kostki manipulacyjne z różnego rodzaju zapięciami, układanki polegające na wkładaniu drobnych elementów do otworów oraz składanie z kilku części kształtów figur lub przedmiotów, przewlekani, nawlekanie korali, śruby i nakrętki o zróżnicowanej wielkości.

Mandala.

Mandala jest techniką plastyczną coraz częściej stosowaną w pracy z dziećmi, także ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Najprościej można powiedzieć, że mandala jest rysunkiem na planie koła.

Mandala:

pomaga skupić uwagę,
powoduje wyciszenie i odprężenie,
łagodzi napięcia emocjonalne,
pomaga wyrazić myśli i uczucia,
rozwija koordynację wzrokowo-ruchową,
rozwija wyobraźnię, stymuluje kreatywność,
uczy wytrwałości i konsekwencji w działaniu,
usprawnia motorykę małą,
uczy komponowania symetrycznych wzorów,
pomaga w nauce liter i cyfr.

Formy pracy z mandalą:

kolorowanie kredkami lub pisakami,
malowanie farbami,
wylepianie plasteliną,
wylepianie kulkami z bibuły,
wypełnianie materiałem sypkim (kaszą, ryżem, przyprawami),
wyklejanie ziarnami i nasionami (słonecznika, kawy, dyni),
wyklejanie resztkami tkanin, papierem kolorowym,
wylepianie, przyklejanie na podkładach (talerzyki papierowe, płyty CD),,
samodzielne projektowanie i tworzenie mandali,
tworzenie mandali z darów natury (szyszek, patyczków, kamyków, kasztanów, muszli).

AKTYWNA TERAPIA SŁUCHOWA W ZAJĘCIACH LOGOPEDYCZNYCH !!!

Terapia słuchowa z wykorzystaniem słuchawek Forbrain to innowacyjna forma stymulacji układu nerwowego, wykorzystująca drgania kości czaszki.

Terapia dla dzieci z trudnościami:

w nauce czytania,
z płynnością mowy,
w poprawnej wymowie (wady wymowy),
w koncentracji i uwadze,
z pamięcią.

Forbrain to urządzenie do ćwiczeń słuchowo-głosowych. Używa się go po kilkanaście minut dziennie przez kilka tygodni. Ich działanie polega na stymulowaniu słuchowo-głosowego sprzężenia zwrotnego poprzez mówienie do mikrofonu, co pozwala poprawić percepcje słuchową i przetwarzanie informacji dźwiękowych.

Dlaczego należy używać forbrain ?

Zmysł uwagi

Forbrain wyposażony jest w opatentowany dynamiczny filtr, który pobudza mózg i sprawia, że jest on bardziej wyczulony na różnego rodzaju bodźce.

Mowa

Forbrain został opracowany po to, aby móc lepiej odbierać swój własny głos i jak również wpływa bezpośrednio na poprawę wymowy i płynność wypowiedzi.

Pamięć

Forbrain ułatwia zarówno odbiór przekazywanych nam wiadomości jak i poprawia krótkotrwałą pamięć, niezbędną do nauki. Odgrywa ona bardzo ważną rolę w umiejętności poprawnego czytania i pisania jak i podczas prowadzenia konwersacji.

Uwaga

Zdolność do skupiania uwagi to ogólny stan czujności, który sprawia, że układ nerwowy jest gotowy od odbioru wszelkich docierających do niego informacji. A do prawidłowego działania mózg potrzebuje przede wszystkim bodźców.

Forbrain pozytywnie wpływa na aktywność mózgu, sprzyjając przekazywaniu wysokich częstotliwości głosu ludzkiego. Te właśnie częstotliwości pełnią bardzo ważną rolę dynamizującą, gdyż takie dźwięki pobudzają zdecydowaną większość zmysłowych komórek słuchowych, które stymulują mózg.

Ponadto, gdy słuchanie jest zaburzone, mózg nie zwraca uwagi na dźwięki przekazywane przez ucho. Należy więc przyciągnąć jego uwagę, a wiadomo, że mózg jest bardzo wrażliwy na nagłe zmiany, których nie jest w stanie przewidzieć.

Dzięki słuchawkom głos jest przekazywany do ucha wraz z nagłymi zmianami kontrastów, zależnymi Forbrain od barwy i natężenia głosu. Tych kontrastów nie da się przewidzieć. Są one zupełnie bezbolesne, a przy tym zaskakują mózg, który automatycznie zwraca na nie szczególną uwagę.

Słuchawki Forbrain mają pomóc mózgowi w rozwoju automatycznych mechanizmów wykrywania zmian, które sprawiają, że następuje poprawa uwagi.

Lepsze funkcjonowanie mechanizmów uwagi wpływa również bardzo pozytywnie na:

Koncentrację
Dynamizm
Pewność siebie
Mowę

Mowa to złożony ciąg artykułowanych dźwięków, wypowiadanych w pewnym szczególnym rytmie, wynikającym z częstotliwości i czasu wydawanego dźwięku oraz jego natężenia.

Rytm języka wyznaczają akcenty toniczne w nagłosie słów oraz samogłoski długie. Mówienie jest możliwe dzięki zdolności do świadomego posługiwania się dźwiękami, wymagającego stałego sprzężenia zwrotnego między wydawanymi dźwiękami, a tym, co odbiera ucho, głównie drogą kostną. Zdolność tę nazywamy świadomością fonologiczną.Polega to na nieustannym przechodzeniu od dźwięku wydawanego do dźwięku odbieranego i z powrotem. Mózg jest zaprogramowany tak, że dostosowuje sygnał wydawany do odbieranego. Zdarza się, że to słuchowo-głosowe sprzężenie zwrotne ulegnie zakłóceniu. Tak właśnie się dzieje w przypadku stresu – barwa głosu zmienia się znacząco, ponieważ mózg nieprawidłowo analizuje docierający do niego komunikat.

Słuchawki Forbrain wzmacniają podstawowe dźwięki mowy i sprzyjają ich odbiorowi drogą kostną, pozytywnie wpływając na mowę i komunikację. Ogólnie lepszy poziom komunikacji wynika z pracy nad każdym z jej aspektów:

Dykcją i wymową
Dyskryminacją słuchową
Płynnością wypowiedzi
Rytmem i muzykalnością

Pamięć werbalna

Pamięć werbalna odgrywa podstawową rolę we wszystkich procesach uczenia się. To przede wszystkim pamięć krótkotrwała i fonologiczna pozwala zmagazynować informacje słowne w celu poddania ich szybkiej analizie.

Pamięć werbalna wykracza poza ramy mowy, ponieważ jest również silnie zaangażowana w procesy czytania i myślowe, czyli te, które pozwalają przeczytać tekst i zrozumieć jego sens oraz nadać mu odpowiedni rytm, dostosowany do interpunkcji. Pamięć werbalna umożliwia również prowadzenie rozmowy i rozumowanie.

Jest powiązana ze świadomością artykulacyjną wypowiedzi, czyli uwagą skupianą na wysyłanym i odbieranym komunikacie.

Filtr Forbrain podkreśla rytm mowy, a przewodnictwo kostne ułatwia jego przyswojenie w celu lepszego zapamiętania informacji.

Ogólnie pamięć ma decydujące znaczenie w procesie uczenia się, toteż używanie słuchawek Forbrain pozytywnie wpływa na:

Pamięć roboczą
Umiejętność czytania
Zdolność do uczenia się.

Dr Neuronowski

Dr Neuronowski jest nowatorskim narzędziem terapeutycznym wspomagającym rehabilitację dzieci i dorosłych z zaburzeniami mowy oraz innymi zaburzeniami poznawczymi.

Program terapeutyczny Dr Neuronowski powstał we współpracy Pracowni Neuropsychologii Instytutu Biologii Doświadczalnej PAN i firmy Harpo. Jest wynikiem wieloletnich badań naukowych dotyczących metody usprawniania zegara neuronalnego prowadzonych przez zespół kierowany przez prof. dr hab. Elżbietę Szeląg.

Program Dr Neuronowski składa się z 10 modułów zawierających 46 bazowych gier komputerowych usprawniających poszczególne funkcje poznawcze, tj. świadomość fonologiczną, słuch fonematyczny, rozumienie mowy, sekwencjonowanie dźwięków, a także pamięć, szybkość reagowania, uwagę i funkcje wykonawcze.

Program zapewnia:

intensywną i wielomodalną stymulację;
stymulację dostosowaną indywidualnie do użytkownika, tj. do wieku i zdiagnozowanych zaburzeń;
możliwość wyboru ścieżki terapii w zależności od zgłaszanych kłopotów poznawczych;
adaptacyjność, tj. poziom trudności dopasowany indywidualnie i stale monitorowany;
rozbudowany system motywacyjny.

W programie zastosowano ułatwienia dla osób niepełnosprawnych, pozwalające na obsługę programu przy użyciu metody skanowania z jednym lub dwoma specjalnymi przyciskami. Rozwiązanie pomocne jest dla osób nie będących w stanie, ze względu na swoją niepełnosprawność, obsługiwać standardowych interfejsów komputerowych, takich jak ekran dotykowy, mysz komputerowa czy klawiatura.

Program przeznaczony jest dla użytkownika od 5-go roku życia. Dostosowuje się on do indywidualnych potrzeb i możliwości konkretnej osoby monitorując jej postępy na bieżąco. Ponadto narzędzie cechuje się ciekawą grafiką, co znacznie podnosi jego atrakcyjność dla użytkownika.

Nasza Placówka wyposażona jest w dwa zestawy narzędzia dr. Neuronowski. Narzędzie wykorzystywane jest w codziennej pracy logopedów.